W sobotę 28 sierpnia 2021 r. o godz. 18.00 rozpocznie się w naszej parafii peregrynacja cudownego obrazu św. Rodziny.
Serdecznie zapraszamy wszystkich Parafian do aktywnego udziału w tym radosnym wydarzeniu, które niech będzie czasem umocnienia naszych rodzin w miłości.
Plan peregrynacji:
Sobota, 28 sierpnia:
18.00 – Powitanie i Msza św. pod przewodnictwem Ks. Bp. Andrzeja Suskiego.
19.00 – Adoracja Najświętszego Sakramentu – indywidualna.
19.30 – Nabożeństwo pokutne z rachunkiem sumienia ukierunkowanym na grzechy przeciw miłości małżeńskiej i rodzicielskiej oraz przeciw rodzicom i okazja do spowiedzi.
21.00 – Apel Jasnogórski i czuwanie modlitewne do godz. 22.00 przy udziale zespołu młodzieżowego.
Niedziela, 29 sierpnia:
6.30 – Msza św. z obrzędem oddania w opiekę św. Rodziny naszych Seniorów.
8.00 – Msza św. z obrzędem odnowienia przyrzeczeń małżeńskich i oddanie rodzin w opiekę św. Rodziny.
9.30 – Msza św. z obrzędem oddania w opiekę św. Rodziny naszej młodzieży.
11.00 – Msza św. z obrzędem błogosławieństwa dzieci i oddanie ich w opiekę św. Rodziny.
12.15 – Msza św. z obrzędem odnowienia przyrzeczeń małżeńskich i oddanie rodzin w opiekę św. Rodziny.
13.30-16.00 – Okazja do rodzinnego czuwania przy obrazie św. Rodziny.
16.00 – Uroczysty koncert organowy na zakończenie czuwania.
17.00 – Msza św. na zakończenie peregrynacji i uroczyste pożegnanie cudownego obrazu św. Rodziny
Intencja ze Mszy św. o godz. 16.30 i z godz. 18.00 zostanie odprawiona o godz. 17.00 !!!
HISTORIA CUDOWNEGO OBRAZU ŚW. RODZINY
Cudowny OBRAZ ŚW. RODZINY, nieznanego autora, namalowany został ok. 1673 r.
Obraz ten to namalowany na dużym płótnie wizerunek, przedstawiający św. Józefa i Maryję prowadzących małego Jezusa.
Scena ta przedstawia prawdopodobnie powrót dwunastoletniego Jezusa do domu, pod odnalezieniu Go przez Rodziców w świątyni. Nad trzema postaciami unosi się w promieniach Duch Święty i wypowiada słowa: Idźcie do Józefa.
15 maja 1796 r. obraz został ukoronowany koronami papieskimi. Malowidło znajduje się w Sanktuarium św. Józefa w Kaliszu. Nazywane jest Obrazem Świętej Rodziny lub Obrazem Świętego Józefa. Ale to właśnie ziemski opiekun Chrystusa jest w nim czczony szczególnie – ze względu na szczególną pomoc tym, którzy od wieków proszą św. Józefa w tym właśnie wizerunku o pomoc i otrzymują wsparcie.
Początki kultu św. Józefa w Kaliszu sięgają ok. 1670 roku, kiedy miał zostać uzdrowiony chłop, który w ramach wdzięczności ufundował obraz Świętej Rodziny, umieszczając go w kolegiacie. Ów chłop, o nazwisku Stobienia ze wsi Solec, modlił się do Boga o …. śmierć, wszak cierpienie spowodowane chorobą było dla niego nie do zniesienia. W nocy, po modlitwie, ujrzał sędziwą postać, która nakazała mu zlecenie namalowania obrazu, w którym po prawej stronie stała będzie Najświętsza Maryja, po lewej Jej Oblubieniec, a między nimi, prowadzone za rączki Dzieciatko Jezus. Nad nimi Duch Przenajświętszy, a nad wszystkimi Bóg Ojciec z rozłożonymi rękami i napis, wychodzący z Jego (Boga) ust: „Idźcie do Józefa.” Postać nakazała oddać obraz do Kolegiaty Kaliskiej, a w zamian obiecała chłopu zdrowie. Tak też się stało.
Wieść o wydarzeniu rozeszła się, a przed wizerunkiem św. Rodziny modliło się coraz więcej wiernych, prosząc o wsparcie zwłaszcza św. Józefa, którego Stobienia rozpoznał w osobie sędziwej postaci, która nakazała mu wykonanie wizerunku św. Rodziny. Ci, którzy wypraszali łaski, o które modlili się przed niezwykłym wizerunkiem, w dowód wdzięczności, fundowali wota, które coraz liczniej ozdabiały obraz.
W 1766 roku ówczesny kustosz Sanktuarium ks. Kłossowski wystąpił do arcybiskupa gnieźnieńskiego, Władysława Łubieńskiego z prośbą o przysłanie do Kalisza specjalnej komisji w celu zbadania 70 świadectw, świadczących o cudach i łaskach wyproszonych za przyczyną św. Józefa. Na podstawie prac tej komisji oraz późniejszego orzeczenia Sądu Prymasowskiego, arcybiskup – 8 czerwca 1767 r. wydał dekret, uznający obraz św. Józefa Kaliskiego za „imago gratiosa” – „łaskami słynący”. Rok później ks. Kłossowski wystąpił ponownie, do kolejnego arcybiskupa gnieźnieńskiego Gabriela Jana Podoskiego, o zbadanie następnych, 27 przypadków, spośród których Sąd Prymasowski, w sierpniu 1769 r., 18 rozpoznał jako łaski nadzwyczajne, a 9 jako cuda. Dzięki powyższym ustaleniom arcybiskup ten, w 1770 r. uznał kaliski obraz za „imago miraculosa”, czyli „cudowny”.
Kilka lat później w sprawie kaliskiego obrazu wypowiedzieli się także teologowie watykańscy, którzy po zapoznaniu się z przesłanymi do Rzymu materiałami potwierdzili jego cudowność. Ich orzeczenie zatwierdził ówczesny papież Pius VI i 31 maja 1783 r. – na prośbę prymasa Antoniego Kazimierza Ostrowskiego – dokonał w „Wiecznym mieście” koronacji kopii kaliskiego obrazu Świętej Rodziny oraz zezwolił na jej przeprowadzenie w miejscowym Sanktuarium. Koronacja obrazu odbyła się w Kaliszu dopiero 13 lat później, w maju 1796 r. Przyczyną opóźnienia było zawalenie się znacznej części świątyni p. w. Wniebowzięcia NMP oraz ówczesne wydarzenia polityczne (II i III rozbiór Polski).